Geçen akşam eve girmeden önce, aidatı vermek için aynı zamanda ev sahibim olan üst kattaki apartman yöneticisine çıktım. Parayı uzatırken "Nasıl olmuş apartmanın ışıkları?" dedi, mükafattan emin bakışlarla. İki saniyelik sessizlik hızını düşürünce "Fotoselli artık. Düğmeye basmanıza gerek yok!"
Apartman kapısından girip de dördüncü kata kadar çıkarken ellerim iki yandaki ben aslında neredeydim? Sarı ampuller tepemde kırmızı halılar gibi açılıverirken, hiçbir şeyden şüphelenmemeyi nasıl becerdim?
şip: Düğmeye basmıyorum, ama evimin kapısını açarken dans etmem icap ediyor.
şak: Bir saatten sonra fotoselleşen iş yeri tuvaleti az önce üç saniyeliğine beni okumadı. Güzeldi.
1 yorum:
acaba durup alınmak mı gerek buna. ne bilim hani neden beni farketmiyor bu cihazlar. ben ışığı bile yanıtamayacak kadar saydam mıyım:)
Yorum Gönder