Yan gelip yatma yeri mi?

Geçenlerde, üstelik de iş yerinde, elime bir kitapçık geçti; bir tür bilgilendirme, içe su serpme fasikülü. İlk cümledeki 'üstelik'in bağlanacağı yer, bu kitapçığın komple "İşyeri ve stres" üzerine olması. İlk yazıda elimden attım, isminin önünde Prof ve Dr bulunan bir embedded psikolog (kesin arada ismini Google'lıyordur, hiç üzerime bulaştırmam), "Her türlü başarının altında stres vardır" başlıklı bir makale kaleme almış. Stres yüzünden sağlığı kaybetmek de, gelişme yolunda fırsata çevirmek de bizim elimizdeymiş. Çünkü gerçek başarı sınırların zorlanmasıyla, stresle ortaya çıkarmış. Yazının bendeki etkisi, kendimi şaşırtacak başarıyla küfretmem oldu.
İş yerinde saadet olmaz, saadet nedir bilenler için, oradan geçtik. Kaldı ki yazılana, çizilene, konuşulana bakılırsa her yer bir potansiyel stres pompası. Fakat şimdi biz bu naneyi içimize alacak mıyız, almayacak mıyız? Ortada bir meydan muharebesi var, biz bir Spartalı, bir milyon Persli'ye karşı savaşacak mıyız, yoksa hükmen mağlubiyet numarasına yatıp başarıdan başarıya mı koşacağız?
Stres nasıl yapılır bilmiyorum, nasıl yapılmadığını da. Benimki stres değil, sinir kardeşim, sinirim zıplıyor benim. Her şey tepemin tasını attırıyor, hafakanlar basıyor. Bunu gelişme yolunda bir fırsata dönüştürebilir miyim, sen ondan bahset bana. E, neticede burası yan gelip yatma yeri değil, bilmekteyim. Bak yine basma yaptı...